Een aantal weken later....
Blijf op de hoogte en volg Matthy
25 November 2015 | Nederland, Utrecht
Inmiddels zijn we een aantal weken verder. Terug in Nederland, vol van alles wat ik heb gezien en meegemaakt, proberen weer het leven op te pakken zoals het was toen ik wegging en alles wat daarbij hoort.... Maar..... Ik merk dat dit mij moeite kost, ik ben nog steeds veel bezig met wat zich afspeelt in Griekenland en de route naar Europa, ik blijf mij verdiepen in alles wat er speelt en merk dat er een soort heimwee gevoel heerst... De afgelopen 2 weken had ik genoeg tijd om na te denken en mij af te vragen waar dit vandaan komt.. Ik merk dat ik vol in de verdediging schiet bij alles wat gaat over het ''vluchtelingenprobleem'', ik tot diep in de nacht verhalen lees van mensen die vrijwilligerswerk doen of de verhalen die door vluchtelingen worden gedeeld lees/deel en het mij enorm verbaasd en wellicht ook frustreert dat als ik iets deel de reacties zo minimaal zijn..... Hoe dan?! Toen ik in Griekenland was en iedere dag een berichtje op Social Media plaatste waren de reacties geweldig en heel fijn en nu... 1 misschien 2 likes maar meer als 5 gaan het er sowieso niet worden.. En vaak zijn het dan ook nog mijn teamgenoten van missie Lesbos die het like :-). Ik begrijp het niet. Waren die likes dan voor mij of voor de situatie waar wij in waren? Ik probeerde juist met die verhalen de mensen in Nederland te laten zien hoe het er echt aan toe ging en dus nu nog steeds gaat. Is dit dan niet interessant nu ik er zelf niet meer rondloop?
Iets anders wat mij bezig houdt zijn de vele reacties van mensen op nieuwsberichten die gaan over de vluchtelingen. Inmiddels heb ik veel nieuwsprogramma's ont-liked gewoon omdat ik de reacties van mensen zo hard vind en naast hard ook eng...
Ik kreeg laatst de vraag van iemand dat ik toch wel moest begrijpen dat het belangrijk was dat de zorg hier prio kreeg. Want zoals het nu geregeld is, dat kon natuurlijk niet.. Ja ik begrijp dit want wij wonen en leven immers hier... Maar na mijn ervaring begrijp ik ook dat ik heel blij ben dat ik hier ben opgegroeid, dat we van de zorg gebruik kunnen maken ook al is het zoals het is, dat ik ziek kan zijn in mijn eigen (T)huis, dat ik de geweldigste moeder heb die iemand zich kan wensen die al heel vaak mijn persoonlijke SUPER MAMA is geweest en nog steeds is, en dat ik de mensen om mij heen heb die mij helpen en steunen in alle periodes in mijn leven...En dan besef ik mij heel heel heel goed na 8 dagen Griekenland wat wij wel hebben...
En als ik hier dan zo zit op woensdagmiddag 14.30 uur, met een warme kop thee, zojuist een heerlijke douche gehad, de radio lekker aan met een gezellig muziekje en mijn tante op de sms waar ik uitbundig de nieuwe cd van Adele mee kan bespreken dat ik mij gelukkig voel!
Een gelukkig mens omdat ik mij meer dan ooit te voren besef wat ik heb en wat voor geluk en kansen ik ooit heb gehad en nog steeds krijg.
Ik voel mij gelukkig en steeds meer compleet... Puzzelstukjes beginnen in elkaar te vallen en zodra de puzzel helemaal compleet is laat ik jullie dit uiteraard ook weten in een blog;-)
Dus om weer verder te gaan bij het begin... Ja we zijn een aantal weken terug, het leven gaat door ECHTER wel met de lessen en ervaringen die ik heb mogen leren. En inmiddels ook met de wetenschap dat ik zelf in de hand heb hoe ik mij voel , waar ik blij van word en dat ik keuzes mag maken. Lesbos en alle vluchtelingen die wij hebben mogen ''binnen'' halen dankbaar voor een wijze les. Ik ging daarheen met het idee dat IK hun ging helpen... En inmiddels realiseer ik mij dat ZIJ mij hebben geholpen.
Ik sluit de blog af met een link naar een liedje welke deze week online is gekomen en waarvan ik vind dat deze verspreid mag worden... Mijn wens is dat deze mensen weer hoop vinden, een (t)huis om te delen en geluk weer te mogen voelen. En ik hoop daar in de toekomst mijn steentje in bij te mogen dragen ;-)
Link:
https://youtu.be/nmbTxiwunxI
Tot de volgende keer!
Liefs Matthy
Iets anders wat mij bezig houdt zijn de vele reacties van mensen op nieuwsberichten die gaan over de vluchtelingen. Inmiddels heb ik veel nieuwsprogramma's ont-liked gewoon omdat ik de reacties van mensen zo hard vind en naast hard ook eng...
Ik kreeg laatst de vraag van iemand dat ik toch wel moest begrijpen dat het belangrijk was dat de zorg hier prio kreeg. Want zoals het nu geregeld is, dat kon natuurlijk niet.. Ja ik begrijp dit want wij wonen en leven immers hier... Maar na mijn ervaring begrijp ik ook dat ik heel blij ben dat ik hier ben opgegroeid, dat we van de zorg gebruik kunnen maken ook al is het zoals het is, dat ik ziek kan zijn in mijn eigen (T)huis, dat ik de geweldigste moeder heb die iemand zich kan wensen die al heel vaak mijn persoonlijke SUPER MAMA is geweest en nog steeds is, en dat ik de mensen om mij heen heb die mij helpen en steunen in alle periodes in mijn leven...En dan besef ik mij heel heel heel goed na 8 dagen Griekenland wat wij wel hebben...
En als ik hier dan zo zit op woensdagmiddag 14.30 uur, met een warme kop thee, zojuist een heerlijke douche gehad, de radio lekker aan met een gezellig muziekje en mijn tante op de sms waar ik uitbundig de nieuwe cd van Adele mee kan bespreken dat ik mij gelukkig voel!
Een gelukkig mens omdat ik mij meer dan ooit te voren besef wat ik heb en wat voor geluk en kansen ik ooit heb gehad en nog steeds krijg.
Ik voel mij gelukkig en steeds meer compleet... Puzzelstukjes beginnen in elkaar te vallen en zodra de puzzel helemaal compleet is laat ik jullie dit uiteraard ook weten in een blog;-)
Dus om weer verder te gaan bij het begin... Ja we zijn een aantal weken terug, het leven gaat door ECHTER wel met de lessen en ervaringen die ik heb mogen leren. En inmiddels ook met de wetenschap dat ik zelf in de hand heb hoe ik mij voel , waar ik blij van word en dat ik keuzes mag maken. Lesbos en alle vluchtelingen die wij hebben mogen ''binnen'' halen dankbaar voor een wijze les. Ik ging daarheen met het idee dat IK hun ging helpen... En inmiddels realiseer ik mij dat ZIJ mij hebben geholpen.
Ik sluit de blog af met een link naar een liedje welke deze week online is gekomen en waarvan ik vind dat deze verspreid mag worden... Mijn wens is dat deze mensen weer hoop vinden, een (t)huis om te delen en geluk weer te mogen voelen. En ik hoop daar in de toekomst mijn steentje in bij te mogen dragen ;-)
Link:
https://youtu.be/nmbTxiwunxI
Tot de volgende keer!
Liefs Matthy
-
25 November 2015 - 15:44
Tessa:
Hey Matthy joh!
Zeg je niet even dat jij ook blogt?!! Ik ontdek het nu pas. Ga straks alle voorgaande verhalen ook lezen.
Ik herken veel van wat je zegt. Vooral dat het na Lesbos meer moeite kost om mensen niet compleet af te branden als ze vinden dat we 'dat volk' maar terug moeten sturen...
Of dat het mooi kloten is dat ze een week niet kunnen sporten, omdat de sporthal is omgebouwd tot noodopvang :-(
Ik heb vanmorgen een heel duur treinkaartje gekocht en met mn neefje op en neer naar Hengelo gereden. Niet omdat we daar moesten zijn, maar gewoon omdat hij dat fantastisch vindt in de trein. Daarna koffie gedronken bij mama. Naar de kapper geweest. Nu staat er een gigantische pan snert te pruttelen en vanavond neem ik een lekker warm bad en kruip ik op de bank. En dat vinden we allemaal zo gewoon...
Je hebt die worsteling die we voelen heel mooi verwoord Mat
Liefs Tessa
-
25 November 2015 - 16:33
Matthy Van Rooijen:
Dank je wel voor je lieve woorden op dit verhaal en de andere verhalen ;-)
Ik merk dat wanneer ik schrijf ik het een beetje van mij af kan ''praten''. Maar merk ook heel sterk dat ik zo graag veel meer zou willen doen.. HOE is nu nog even de vraag ;-)
Liefs -
25 November 2015 - 16:47
Astrid:
Lieve Matt,
Ik vind het nog steeds heel dapper, dat je naar Lesbos bent gegaan om daar mensen in nood te helpen.
Alles achter laten en niet weten hoe je toekomst eruit gaat zien; dat doen mensen echt niet zomaar.
De stroom is inderdaad ongelooflijk groot en heel veel mensen hebben het niet overleefd.Wat een drama.
Wij kunnen alleen maar bij benadering ons een heel klein beetje voorstellen wat dit voor die mensen betekent om dit mee te moeten maken.
Zoals je weet heb je mensen geinspireerd om ook te gaan helpen. Zoals je weet vertrekt er volgende week
een team sterke mannen om daar ook de handen uit de mouwen te steken.
Hoe mooi.
Liefs, Astrid -
03 December 2015 - 17:41
Liesbeth:
Hallo Matthy,
'n Poosje geleden kreeg ik jouw berichtjes binnen en ik merkte dat ik ze niet direct wilde/kon lezen. Ik merk bij mezelf dat ik bij beelden op tv mij hoofd afwend, ik heb heel veel moeite om er naar te kijken. Dan denk ik: in wat voor 'n wereld leven we? Ik heb net al je verhalen gelezen, pffffff. Maar zo prachtig dat jij en al de anderen er zijn om te helpen waar ze kunnen ..... diep respect.
groeten Liesbeth -
04 December 2015 - 14:19
Marian:
Hé Matthy
Bij mij zit het ook vaak in mijn gedachten en ik kan slecht tegen die egoïstische reacties. Ik weet absoluut geen oplossing en dat is frustrerend. Dus ik richt me op mijn wereld waar ik wel invloed op kan uitoefenen.
Succes weer met je vervolgacties!
Liefs, Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
