Lesbos het gaat maar door....

Vanmorgen werden we wakker en hoorde wij dat Matthijs en Imad vannacht een man uit zee hebben gehaald. Ook deze nacht was de lijkschouwer te druk en kon hij het lichaam pas om 8.00 uur komen ophalen. Imad is bij het lichaam blijven slapen...

We gaan met ons team op pad. Gelukkig kunnen we samen alles delen en lachen we ook best nog heel veel samen! Ik ben blij met dit team want we zijn in korte tijd heel hecht geworden!

We komen op de Humaity (dirt) Road en al snel zien we onze geweldige collega's van de Spaanse reddingsbrigade. Ze maken zich klaar om de zee op te gaan want er wordt iets in de verte gezien. Zij beschikken over jetski's en speedboten en kunnen ook geweldig goed deze woeste zee de baas zijn!

Binnen no time zijn ze de zee op. Er wordt ons vertelt door de achterblijvers dat er mensen zouden dobberen maar we zien geen boot...
1 van de jetski's komt terug en we zien iemand achter op de jetski liggen. De persoon wordt aan de kust afgegeven en iedereen bekommert zich over deze man. De pers is vandaag in ene massaal aanwezig en ook zij duiken erop af. In ene slaat de sfeer om. Er wordt geschreeuwt en we zien dat iemand van onze Spaande collega's helemaal door het geluid gaat tegen de meneer die net is aangespoeld. We snellen erop af en zien de man zitten op het strand.. Met zwemvliezen aan en op zijn buik een grote riem vol met messen en zakken. Wanneer deze zakken worden geopend glimt het goud, diamantjes en geld ons tegemoet. het is een SMOKKELAAR!!!! Ik hoor mijn team roepen he dat is die man van vanmorgen! Het Spaanse team moet afkoelen want zij zijn woedend en ook wij voelen een tweestrijd. Die warme deken die hij omgeslagen heeft gekregen geven we toch liever aan iemand die het echt verdient...... De politie wordt gebeld en dat is maar goed ook. Tuurlijk zijn we allemaal tegen geweldig maar de afgelopen dagen hebben wij zoveel leed gezien wat deze mensen onder andere veroorzaken dat ik heel even het gevoel krijg dat hij wel weer terug de zee in mag. Maar dan zonder zwemvliezen. Dit gevoel moeten we kwijt want we proberen juist iets goeds vooral te krijgen hier en uiteindelijk hebben de vluchtelingen hier ook niks aan. De politie mag dit afhandelen en wij concentreren ons weer op waar we voor gekomen zijn. Mensen helpen!

We halen bootjes binnen en helpen heel veel mensen. We lachen met de gene die dat kunnen en troosten de mensen die hun emoties naar een zware reis niet meer de baas kunnen zijn.

Later in de middag, net als we besluiten dat we eigenlijk wel even terug willen naar het hotel, krijgen we een berichtje van iemand van onze stichting: man aangespoeld. We stappen in de auto en komen aan. We zien gelukkig al heel veel hulporganisaties maar maken ons wel zorgen om onze collega's. Wat is hier gebeurt. We zien dat er een reanimatie team bezig is. Onze collega's komen naar boven ne vertellen dat deze man zojuist is gebracht door de jetski en dat zij hem uit het water hebben gehaald. Echter de man had geen pols meer.. We wachten en zien dat iedereen zijn best doet. 25 minuten later wordt de man dood verklaard. Weer iemand die het niet heeft mogen halen. Het reanimatie team, die echt al heel veel ellende heeft gezien, is zichtbaar aangeslagen.
We nemen onze teamgenoten mee naar het hotel en proberen deze dag met elkaar te verwerken. Zoveel mensen verloren maar ook zoveel die het wel hebben gehaald. Het is oneerlijk!!!