Lesbos de hel op aarde

Gisterenavond zijn er bootjes omgegaan. De zee was ruig en het is koud. Wanneer er bootjes omgaan en opvarende niet gelijk gevonden worden kunnen we er vanuit gaan dat mensen, kinderen en baby's het niet hebben gehaald.. Ons medisch team is gisterenavond gaan helpen in de haven waar de kustwacht overlevende binnen bracht. Ik spreek vandaag een arts die met tranen in zijn ogen vertelt dat hij alleen al gisteren avond 9 kinderen heeft gereanimeerd waarvan er maar 7 het hebben gered. Hij vertelt aangeslagen dat dit niet de reden is dat hij dokter is geworden. Hij wil mensen helpen!! Onze collega's van stichting Bootvluchteling lassen vanavond voor hun mensen een avond in waar er een spoedcursus reanimeren voor volwassenen en kinderen gegeven zal worden. De winter is in aantocht en iedereen beseft zich dat dit pas het begin is van nog meer nachtmerries!

We gaan verder de Dirt Road op en spreken meerdere vrijwilligers. Iedereen is aangeslagen. Mijn lieve teamgenoot Sylvia besluit vanaf dat moment de Dirt Road de Humanity Road te gaan noemen want iedereen, vluchteling of vrijwilliger, christenen, moslims of niet gelovigen zijn hier 1. we worden ons in ene bewust van het feit dat al die mensen die gisteren niet zijn gered nog ergens in de zee liggen en dus 1 deze dagen zullen aanspoelen op het strand. iets waarvan je weet dat het gaat gebeuren maar waar niemand zich op kan voorbereiden.
Niet heel lang daarna horen we dat de eerste 2 kindjes en een baby zijn aangespoeld in Petra. Daarna een telefoontje van ons eigen team meisje aangespoeld, hulp nodig. We sjezen erheen maar helaas dit meisje is zojuist dood verklaar door de dokter. Hendrik tilt het meisje een stukje verder de kant op zodat de zee haar niet meer kan raken. Haar zwemvest wordt uitgedaan en ze wordt gewikkeld in dekens. De lijkschouwer heeft simpelweg geen tijd om meteen te komen er liggen nog teveel lijken aan het strand. Ze zal moeten wachten. 1 van onze collega's van een andere stichting mag met goedkeuring van de arts het meisje naar het ziekenhuis brengen. Ze hoeft gelukkig niet nog langer te blijven liggen.

We blijven allemaal aangeslagen achter. Weer iemand die het niet heeft gered. Wat gebeurt er toch aan die andere kant van de zee dat mensen deze onmenselijke tocht gaan maken. We gaan er eerder antwoordt op krijgen als dat we gedacht hadden..
We blijven staren naar de zee, de zee die voor veel mensen gekoppeld is aan mooie gebeurtenissen is voor ons in ene iets heel anders geworden. Hij is woest en iedere golf zien we met een beetje angst tegemoet. Spuugt hij weer iemand uit of blijft het rustig... Iets wat we ons vanaf dat moment meerdere malen per dag gaan afvragen..

Onderstaand een aantal foto's let op deze kunnen schokkend zijn.